بررسی حساسیت به نویز مسأله بازیابی میدان جابه‌جایی سه‌بعدی حاصل از تداخل‌سنجی راداری (مطالعه موردی: به‌ترتیب زلزله‌های 16 فروردین و 21 آبان سال 1396 سفیدسنگ و ازگله)

در دهه­های اخیر فناوری تداخل­سنجی راداری ابزاری کارا را برای اندازه­گیری کمی تغییرشکل زمین، تحت‌تأثیر عوامل طبیعی و انسانی نظیر فرونشست، زلزله، زمین­لغزش، برداشت بی­رویه از سفره­های آب زیرزمینی و معدن‌کاری فراهم کرده است. با این ‌وجود ماهیت اندازه‌گیری جابه‌جایی در راستای خط دید ماهواره در این فناوری، امکان استخراج میدان جابه­جایی سه­بعدی سطح زمین مخصوصاً در مطالعه بسیاری از پدیده­های زمین‌ساختی که نیازمند درک جامعی از مؤلفه‌های جابه­جایی سه‌بعدی‌شان است را با چالش مواجه می­کند، لذا همواره حداقل سه هندسه مستقل راداری نیاز است تا حل مسأله بازیابی میدان جابه­جایی سه­بعدی امکان­پذیر شود. با این‌ حال هندسه قطبی تصویربرداری ماهواره­های راداری به‌نحوی است که سهم جابه­جایی و تأثیر نویز مشاهدات بر پارامترهای مجهول (مؤلفه‌های سه­بعدی) متفاوت می­شود و حتی در برخی از موارد مسأله ناپایدار خواهد شد. لذا در این تحقیق حساسیت به نویز مسأله بازیابی میدان جابه­جایی سه­بعدی در هندسه­های مستقل و متفاوت راداری بررسی و همچنین براساس روش همپوشانی بین مدارها در ماهواره راداری سنتینل، با استفاده از داده­های شبیه‌سازی‌شده و واقعی میدان جابه­جایی سه­بعدی زلزله­های به‌ترتیب 16 فروردین و 21 آبان سال 1396 سفیدسنگ و ازگله بازیابی می­شود و کارایی این روش مورد ارزیابی قرار می­گیرد.